On the Verge of disaster

Elke praktijksituatie is voor een beginnend arts een leersituatie, alleen Elise Sarton maakt het allemaal nog wat spannender. Ze probeert de deelnemers in de casussen naar de rand van de afgrond te krijgen. En dan, wat doe je dan? Als de deelnemers zich beseffen waar ze op dat moment staan, is het leermoment groot. Dat vergeten ze nooit meer. De deelnemers zijn geprikkeld. Bij de cursus waar Elise Sarton een 4,8 scoorde op een vijf-puntsschaal moest ze met hen improviseren. De filmpjes die anders gewoon draaiden werden nagespeeld. De casussen werden verdiept en spannender gemaakt. En wat doe je dan? En dan? Binnen veilige kaders werden de contexten nagespeeld en kwamen de dilemma’s op tafel. Elise is bezig met de spannende kant van de situatie en scherpt die almaar aan om het leermoment te verstevigen.

Een vraag bij de cursus van opleiders voor coassistenten is: ‘Hoe kan ik de co-assistenten mee krijgen. Ze zijn zo passief.’

Haar antwoord is:

Wat verwacht je van die coassistenten?
Waarom zijn ze er dan eigenlijk?
Weet je wat je wil met hen? En in hoeverre voel jij je verantwoordelijk voor hun ontwikkeling en prestaties?
Ze probeert bewustzijn te creëren en laat hen in gedachten ook teruggaan naar de eigen co-schappen. Dat doet ze met veel interactie en ruimte. En veel gelegenheid om naar elkaar toe uit te wisselen.

Het leuke van de cursus: hoe begeleid ik een coassistent? is dat ze betrokken is bij het hele leerproces van de deelnemers en van degenen die zij opleiden. Elise Sarton: ‘Ik leid aios-opleiders op die weer mijn coassistenten in de master waar ik directeur van ben opleiden.’

Ze snapt heel goed hoe mensen struggelen om geneeskundige te worden. Daarom gelooft ze in toegepast leren. Studenten leren in de eerste fase van hun studie veel uit hun hoofd, maar eigenlijk is er nog geen connectie gemaakt met de patiënt. Pas als die gemaakt is, weet je waarom je al die tijd geleerd hebt. Dan leer je ook gemakkelijker. Ze gebruikt de metafoor van het koffiezetapparaat. Studenten  weten precies de goede vragen te stellen om het apparaat te herkennen,  in beweging te krijgen en precies de koffie eruit te krijgen die je wil hebben. Daar leg je die verbinding gemakkelijk omdat iedereen verschillende koffiezetapparaten kent. Met een patiënt doe je uiteindelijk hetzelfde. Nu nog toepassen in de praktijk…..