Marian van den Hoogenband vertelt haar verhaal
De cursus Mondziekten, kaak- en aangezichtschirurgie is een bijscholing voor tandartsassistenten en OK-assistenten. De beide doelgroepen hebben een andere achtergrond en spelen een eigen rol in de zorg rondom de patiënt met hoofd-halskanker. Daarom heeft Saskia Strijbos ervoor gekozen het hele traject van de hoofd-hals oncologie in beeld te brengen. Wat gebeurt er met een patiënt als de eerste symptomen van een hoofd-hals tumor zijn gesignaleerd? En hoe verloopt het traject daarna. In de cursus biedt Saskia Strijbos de kapstok voor de deelnemers. Zij geeft aan dat dit een multidisciplinair traject is waar veel hulpverleners een rol bij spelen: mondhygiënisten, tandartsen, diëtisten, logopedisten, kaakchirurgen, etc. Het is van groot belang voor de patiënt om daarbij optimaal te communiceren. En wie weet het beste hoe dat moet? De patiënt zelf. Tijdens de cursus vertelt patiënt Marian van den Hoogenband hoe zij de behandeling van haar hoofd hals tumor ervaren heeft:

Vergeet de OK niet!
"Vanaf het moment dat ik hoorde dat er symptomen van een hoofd-halstumor zijn gesignaleerd, zette ik bewust een knopje om. Anders stort mijn wereld in elkaar. Ik kreeg drie opties:

  1. niets doen
  2. chemo, bestraling
  3. commandoresectie (operatie bij kanker in de mond)

Ik heb voor optie 3 gekozen. Hoe ellendig ik me ook voelde, ik heb van het hele multidisciplinaire team alleen maar steun ontvangen. Iedereen was van A-Z betrokken bij het proces.”

Marian vindt het jammer dat de OK-assistenten en verpleegkundigen op de PACU nooit meer iets terug horen van wat er gebeurt met de patiënten. Tijdens de cursus zegt ze dat ze hun rol heel erg heeft gewaardeerd. Ook beschrijft zij uitgebreid alle stappen in het traject van haar eigen hoofd-halstumor van begin tot het eind. “Iedereen is zo warm, begrijpend en behulpzaam geweest. Ze waren echt begaan met mij.”

Zelf probeerde zij er het beste van te maken. Toen ze tijdens de bestraling helemaal stil moest liggen in een masker en niet mocht hoesten, keek ze naar de bomen op het plafond en vroeg ze zich af of ze er misschien een vogel zat. En toen ze voor haar laatste bestraling op de afdeling radiotherapie kwam droeg ze voor de grap een felgroene pruik. Gedurende het traject heeft ze haar humor kunnen behouden samen met het behandelende team en met haar partner die haar trouw ondersteunde. Ze vond het bijzonder dat ze haar verhaal mocht doen in de collegezaal. De deelnemers zelf waren erg van onder de indruk. Het is niet voor iedereen dagelijkse kost, maar het is zo belangrijk dat de symptomen van kanker in het hoofd-halsgebied vroeg herkend worden. Want daardoor leeft Marian van den Hoogenband nu nog en kan zij haar verhaal vertellen.